Antidepresanlar Hayatımızın Neresinde?

Maalesef ki tam ortasında. Çünkü o kadar meraklıyız ki sorunları çözmek yerine geçiştirmeye, uzun soluklu üstünü kapatmaya, onlardan kaçmaya ve başkalarını suçlamaya. Dönüp kendimize bakabildiğimizde aslında birçok şeyin bizde bittiğini farkına varabilsek, belki ilaçlar yerine birçok motivasyon kaynağı olan yan destekçiler sayesinde daha iyi atlatabiliriz kötü zamanlarımızı. Ama burada önemli olan kısmı daima atlıyoruz, ‘Her Şey Bizim Elimizde’.

Ne yazık ki pandemi itibariyle hayatımıza yeni dahil olan sorunlar, sosyal medyaya dönük yaşamlar, bir yerlere yetişme hırsı yüzünden yapılan yarışlar ve çok daha fazlası. Fark etmeden bizi içten içe yiyen problemlerin başında gelen ana başlıklar.

Peki eskiden de hayat böyle miydi? Anneanne veya babaannenizle kısa bir sohbetinizi hatırlamanızı istesek, kendi dönemlerini anlatırken hep güzel cümleler kurduğunu fark ettiniz mi hiç? Çünkü yaşam çok daha sıradan ve belirli düzeyde ilerlemiş hep. Yarış yokken, sosyal medyanın yıpratıcı hali var olmamışken, trafikte geçen saatler konuşulmuyorken veya iş yerinde her gün çıkan problemler günden güne büyüyüp kocaman bir çember oluşturmuyorken yaşamak çok daha keyifli değil miydi dersiniz?

Bunu şimdi de uygulayabilmek mümkün aslında, sadece biraz kendimizi zorlamamız gerekiyor, o kadar. Çünkü yan etkileyici unsurlar oldukça fazla ama görmezden gelebilmek de bizim başarımız.

Böylece daha düz, daha sıradan, daha belirli şeylerin etrafında örülen yaşamımız bize daha sağlıklı bir ruh hali sunar mı dersiniz?

Belki elimizin altında tuttuğumuz ve bırakmaktan korktuğumuz antidepresanlar, böylelikle avucumuzdan kayıp gitmeyi tercih ederler.

Deneyelim mi?

Haydi!